Alberto López López “ Lolo”
( Lugo,xuño,2000).Nado no seo dunha familia humilde é proletaria,de orixe asturiana por parte de nai e galega pola parte da nai.A súa infancia vese que florece nas terras dunha aldea chamada a Ulloa,na casa dos seus avós maternos,mostra gran admiración por eles que os ten como exemplo a seguir,en especial o seu avó mineiro de profesión,a súa avoa campesiña en si loitadora de pro,en todas as comidas familiares sempre cantan “El pozu María Luisa”, “A universal dos proletarios”, “Bella ciao”.Estas persoas xunto a súa nai e varios famliares máis, transmitironlle o gusto pola música folk-rock,isto supuxo a súa afición polo tamboril e a batería, ademais educarono mediante o respeto,a conciencia de clase e o pensamento crítico. Estudou no CEIP N°2 na Martagona pero a súa personalidade tomou firmeza cando chega ao IES de Melide,comeza a escribir con 10 anos para evadirse do muro da ignorancia e indiferenza pero o auxe dos escritos producese con 12 unha vez entrado no centro,sentindo gran amor e morriña pola súa Galiza,pola súa historia,pola súa lingua, en si mesmo cultura…Sente que debe de ser un “revolucionario” mellor dito como el di: “Non son revolucionario,simpremente creo na loita…Por iso todas unidas e non desperdigadas”. Loita pola cultura, para conseguir a igualdade social proletaria, en si mesmo por todo tipo de diversidade,denunciante das opresións da vida…Baixo a súas palabras para definir a súa loita son: “A pugna debe de ser de cores,pero recordando a base vermella e de unión áureo en transición co morado e a finalidade da diversidade do amor” Amante da escritura,lectura,música,CCCP,da crítica ao mundo isto supón que teña unha mentalidade de “señor” máis ben propia de persoas do século XIX ou XX,polo tanto é chocante cas mozas e mozos da súa idade e inclusive con algún familiar.
Comezou os seus estudos en Santiago de Compostela na USC, no grao de Filoloxía Clásica,para continuar como “filósofo” en mazarelos na facultade de Filosofía,a súa verdadeira paixón.